මන්ද අඳුරට වැද
අන්ධයෙකු සේ
නෙතු අයා හිඳිමි
හිස් වෙවී
ආයෙමත් පිරෙන
වීදුරුව මත ම
හිත ලෙහා දමමි
අඳුරු මුල්ලකටත් පුළුවනි
මොහොතකට අස්වැසිල්ලක් වෙන්න
ජිවිතේ හිස්කම
තනුක කල හැකි ද
මධු විතක් මත පාවෙන
අයිස් කැට වලට
අන්ද මන්ද වු හිතකින්
ඔබේ ලොව නැළවෙන්න
පාරිශුද්ධ සිතුවිලි උතුරයි ද
ඇඟිලි අතර රැදී
සිගරැට්ටුවකින් පුළුවන් ද
හීන කන්දකට ගිනි තියන්න
අඳුර ම කොයිතරම් මිහිරි ද
කාටවත් නොපෙනෙන්න
කඳුළු වගුරන්න හැකි කලෙක
පාළමෙන් උඩ පෙනෙන
තරු එකින් එක ගනිමින්
රැය ගෙවිය හැක
එකම පාටට දැල්වෙන
සංඥා කණුවකට ඇණ තියාන
මේ කළුවරේ ත්
හිස් තැන් පුරවන
එකම මගියා මම ද
නපුරු
හීන වලට ම
ඇවිත්
තවම
ඇතිවෙලා
නැද්ද
නුඹට
අරවින්ද පෙරේරා
No comments:
Post a Comment